02 mei 2018
"De kennedymars van Someren is een begrip, als Broekie uit Nuenen hoorde je daarvan, Scoutings die hielpen, zoiets gonst rond. De liefde bracht mij naar Someren, waar je die ene keer per jaar even moet oppassen of je er wel kan komen en naar het vertrek en de intocht wil gaan kijken met elkaar.
In 2014 liep ik met de kinderen de Mini Kennedymars waar de sfeer allerminst mini te noemen viel evenals de ervaring en prestatie van de kids! De eerste medaille was binnen en met een borrel op is “dat ga ik ook een keer lopen” natuurlijk snel gevallen. In de daaropvolgende jaren deed de loop des leven mij besluiten alles aan te pakken waar ik wel invloed op had. Doelen stellen, de stappen er naar toe bepalen en gaandeweg vroeg ik mij af hoe fit ik eigenlijk wel of niet was, met al mijn kritiek en stoere praat vanuit een zittend bestaan als ICT nerd. En zo ben ik weer gaan lopen, dat lag me altijd al wel. Kop dicht en lopen. Ik begon aan een 5km hardloopschema en besloot mij in te schrijven voor het Rondje Someren van 2017. Met een karige 4x12km Wandelvierdaagse in de benen kwam ik onder de 7 uur over de finish en de hele ervaring was van formaat!
Hier begon mijn #road2someren en ben ik inmiddels lid van de wandelbond en bijna 350 kilometer verder. Het lopen brengt me veel, het kost geen knoop en je bent heerlijk in de natuur met lekker even niks anders aan je hoofd. Het is echter wel even werken en het kost wat offers. Aangezien ik geen marinier van 20 ben (want op deze doelgroep doelde Kennedy met “ongetraind capabel”) leek het mij verstandig het dit keer goed voorbereid aan te gaan en niet volledig fysiek stuk over de streep te vallen. Dat gezegd hebbende brengt het lopen me veel!
Tegen m’n lief Alexandra zou ik willen zeggen: “schat, het is nog even lopen maar ik kom eraan!” En verder, Niet lullen maar lopen. Tot Mars!"
Groetjes, Martijn Beekhuis
