23 augustus 2024
Bij ‘de tocht der tochten’ denkt eenieder vast aan de Elfstedentocht. 200 kilometer schaatsen, stukjes ‘klûnen’ en enkel stempelposten om de kaart als bewijsmateriaal te kunnen gebruiken aan het einde van de streep; de finish op de Bonkervaart in Leeuwarden. Henk Angenent, Evert van Benthem, Reinier Paping en Jeen van den Berg zullen sommigen van u nog in het geheugen hebben zitten als overwinnaars van zo’n monstertocht en velen van u zaten vanaf de vroege ochtend aan de buis (of radio) gekluisterd.
De Kennedymars in Someren van 2023 was voor mij een schouwspel. Ik had er totaal geen ervaring mee. Een wandeltocht van 80km die zou starten om 20.00 uur op de zaterdagavond en de deelnemers min of meer ‘verplichtte’ deze tocht in 20 uur te volbrengen.
Mijn supportersrol begon met het naar de start begeleiden van twee deelnemers die ik vervolgens heb mogen uitzwaaien. Het punt waar ik ze nog wat aanmoedigingen kon toeschreeuwen was een punt waar ze nog maar 79,9 km hoefden te volbrengen.
Supporter
Via de Kennedymars-app kun je uiteraard alles bijhouden. “Waar lopen ze? Gaat het goed? Hoe verloopt het ‘doormarcheren’ in de donkere nacht?” Vanaf de 7e post bij ’t Brandpunt in Brandevoort (Helmond) heb ik steeds live kunnen aanschouwen hoe het met ze ging. Steeds even bij die posten aanwezig zijn. Nét even dat extra duwtje in de rug en ik merkte al snel dat alleen mijn aanwezigheid al ook bij andere deelnemers herkenning opriep: “Hey, als ik jou zie betekent het dat we vlakbij een post zijn!”
Mijn verbinding met de deelnemers die ik zag en de pijn op de gezichten - nadat de kilometers zich opstapelden - voelden bij mij als een ervaring die mij al snel liet neigen naar déélname.
De momenten bij de finish vooral, waar mensen met de laatste krachten in hun vermoeide lijf de allerlaatste stappen konden zetten met vaak afgetekende gezichten en soms behoorlijk betraande wangen. Wát een ervaring! Dit wilde ik niet alleen als toeschouwer meemaken, maar ook als deelnemer, maar moest hiervoor wel een jaartje geduld hebben.
Deelnemer
En zo geschiedde. 6 juli 2024 om 18.30 uur naar Someren gereden en mijn startbewijs op mogen halen.
Op het plein afgewacht tot de spanning bij veel van mijn medelopers en mijzelf begon toe te nemen. Het Nederlandse volkslied gevolgd door het Amerikaanse had ik vorig jaar óók gehoord, maar ik voelde mij anders en voelde gezonde spanning. Ik was deelnemer samen met nog ruim 2000 anderen.
Eenmaal ‘losgelaten’ begonnen de eerste stapjes waarvan ik al wist dat dit er duizenden gingen worden. Nu nog in feestelijke sfeer met licht, feestende mensen langs de kant en ook Oranjefans die – naast dat ze de lopers aanmoedigden – ook op grote schermen naar Nederland tegen Turkije op het EK in Frankrijk keken. Gewéldige sfeer en enorme support!.
Rond de klok van 01.00 uur merk je als loper al dat het wat rustiger wordt en om 03.00 uur zie je hier en daar nog een verdwaald groepje mensen die geen einde aan het feestje willen maken. Sommigen hadden dat beter 8 drankjes daarvoor al wél moeten doen, maar er was nog wát volk.
Missie
Als de straten écht leeg worden en het enige geluid dat je hoort alleen nog van je eigen ademhaling en voetstappen komt, dan word je even teruggeworpen naar het ‘waarom’.
“Waarom deed ik dit ook alweer? Wat bezielt mij? Wat is mijn doel? Waarom loop ik hier nou om 4.45 uur op een zondagmorgen ergens tussen Helmond en Mierlo?”
Je bent continu met zelfreflectie bezig en hebt daar in zo’n eenzame nacht ook álle tijd voor.
De Soete Inval
Na 63km – rond 7.30 uur - aangekomen bij post 10. Deze post is de grootste in de tocht waar veel deelnemers even hun geliefden in de armen kunnen sluiten. Schitterend om te zien hoe de binnenlopende deelnemers een pijnlijke grimas even kunnen inruilen voor een emotionele ontlading van blijdschap.
Dit was ook de post waar ik – op advies – een blarenbehandeling liet doen. Perfect geregeld in een grote tent met vakkundige en zeer bekwame vrijwilligers. Even plaatsnemen in de ‘wachtkamer’, om daarna op een soort massagetafel te gaan liggen en wat lag dát lekker!
Na een behandeling van zo’n half uur moet je dan toch weer van die tafel af: dat was even lastiger dan gedacht, maar met behulp van twee mensen die mij als een gezonken wrak van de tafel takelden en mijn linkerschoen weer aandeden, kon ik de 20 meter diepe tent weer uit. Dit duurde overigens wel ongeveer 5 minuten. Al met al bij post 10 zo’n anderhalf uur ‘verloren’, want voelde mij als een oude man die niet verder zou kunnen zonder looprek.
Laatste loodjes
Vanuit de collega-, familie- en vriendenkring kreeg ik na zo’n 68km al berichtjes dat ik nog maar 3km hoefde. “Kom op! Hou vol! Nog een klein stukje!”
De verloren tijd bij de Soete Inval werd echter (nog) niet meegerekend in de app. Die zou gaan herberekenen na het éénnalaatste meetpunt op 71km. Ik moest de ‘gemoederen’ dus ietwat bedaren.
De laatste 10km is een tocht op zich. De straten zijn weer vol. De mensen weer wakker en iedereen heeft zwartgele vlaggetjes opgehangen. Kinderen bieden nog - met half afgekloven dropjes in bakjes - iets aan bij de deelnemers. Muziek pompt uit op straat gerolde boxen en rode ‘applaus’-lopers zijn uitgerold. De deelnemers worden gedragen door geluid, aanmoedigingen en wilskracht tot aan die ene straat waar de finish in zicht komt: de lange Kanaalstraat is een straat waar tijdens de Kennedymars echt iedereen ál het meubilair buiten heeft gepositioneerd. Van koelkasten tot barbecues en van klapstoel tot bankstellen.
Finish
Enorm veel klappende en joelende mensen die de deelnemers de laatste meters over proberen te schreeuwen. Dit is ook direct een klein ‘breek’moment. Je voelt de gelukstranen branden en ziet het finishbord langzaam dichterbij komen. De laatste 150 meter werd ik ook nog begeleid door diegene die ik vorig jaar – als supporter – dezelfde finish over zag lopen. De cirkel was daarmee rond en de missie geslaagd. Tranen konden de weg over mijn wangen vinden en dat voelde als een heerlijke bevrijding. Míjn tocht der tochten was volbracht.
Een ervaring om nóóit te vergeten met een prachtige medaille als blijvend aandenken!
